شکل گیری این پیوندها روندی بسیار ویژه است ؛ تجربه ای است شگفت انگیز که در طی آن ، شما و کودکتان یاد می گیرید که یکدیگر را دوست بدارید . این ارتباط ممکن است به محض آن که چشمان خود را برای نخستین بار به روی کودک می گشایید، شکل بگیرد و یا ممکن است ماهها طول بکشد. اگر زایمان به خوبی پیش برود و نوزاد بلا فاصله بعد از تولد به نزد شما آورده شود، ممکن است با نگاه کردن و شیر خوردن، عشق شدیدی را در شما ایجاد کند. نوزاد نزدیکی بدن مادر، شنیدن صدای او، نگریستن به چشمهایش وطعم نخستین شیر را تجربه خواهد کرد؛ تمام این چیزها سبب احساس آرامش و امنیت در وی می شود.

یکی از قدرتمند ترین طرق تشکیل ارتباط عاطفی بین مادر و نوزاد، نزدیکی جسمانی و تماس پوست است که سبب احساس آرامش و سلامت می شود. این نزدیکی برای رشد و تکامل عاطفی کودک نیز ضروری است. تحقیقات نشان داده است که نوزادان نارس را به جای قرار دادن داخل یک انکوباتور ( دستگاهی که دمای داخل آن بر طبق نیاز نوزاد قابل تغییراست) می توان روی سینه مادر یا پدر گذاشت ( نگهداری به روش " کانگورو") . پس اوقات پر از آرامشی را به نشستن در کنار نوزاد و در آغوش گرفتن او اختصاص دهید. می توانید با ملایمت و با آب گرم او را شستشو داده و سپس به آرامی با روغن بچه ماساژ دهید.

کودک از شنیدن صحبت های شما لذت می برد و حتی سرخود را به طرف صدا بر می گرداند و با خندیدن و دست و پا زدن به شما پاسخ می دهد. مهم نیست به او چه می گویید. او از توجه شما خوشحال می شود و شما از پاسخ او لذت می برید . وقتی با او حرف می زنید به وی نگاه کنید.ارتباط چشمی بسیار مهم است و به تقویت درک متقابل از هم وایجاد مهارت های ا جتماعی کمک می کند.

روند شکل گیری پیوند عاطفی ممکن است هفته ها یا حتی ماهها به طول بینجامد، بخصوص اگر زایمان مشکل بوده و یا کودک ، نیاز به مراقبت های ویژه داشته باشد.

طبق گزارش های رسیده ، نزدیک به 30 درصد زنانی که به تازگی مادرشده اند ، در برقراری پیوند عاطفی با نوزاد خود دچار مشکل هستند. اگر شما نیز چنین احساسی دارید، با کمک همسر، مادر و یا دوستان نزدیکتان می توانید بر این مشکل غلبه کنید.

پرورش یک کودک خسته کننده است، بنابراین سعی کنید از تراکم فعالیت های روزمره در منزل کم کنید و از کمک دوستان و خانواده نیز برخوردار شوید و سعی کنید در طول روز هنگام به خواب رفتن کودک ، کمی بخوابید . همچنین مراقب حالتی به نام " تنهایی پس از زایمان" باشید. این حالت ممکن است در بعضی مادران در حدود 3 یا 4 روز پس از تولد نوزاد رخ بدهد. این احساس ناتوانی در مقابله با مسائل و مشکلات ، به دلیل تغییرات هورمونی است و پس از گذشت چند روز برطرف می شود.

در برخی موارد، مادر افسردگی پس از زایمان را تجربه می کند .علائم این افسردگی عبارت اند از : احساس فقدان انرژی و اشتیاق ، تحریک پذیری ، احساس خستگی بیش از حد وعدم توانایی مقابله با مشکلات زندگی برای مدتی طولانی.

اگر از این مشکلات رنج می برید با پزشک خود مشورت کنید . یکی از بهترین راههای درمان این مشکل گذراندن اوقات بیشتر با نوزاد است، برخورد و تماس فیزیکی با نوزاد سبب ترشح هورمون های " مادرانه" می شود که خود باعث احساس آرامش و بهبودی می گردد.

در حالی که نوزادان خصوصیات و رفتارهای مشترک بسیار زیادی دارند، تفاوت های بسیاری نیز بین آنها وجود دارد. کودک شما از لحاظ ژنتیکی یک انسان منحصر به فرد است که تجربیات ویژه و خاصی در دوره داخل رحمی ، در طی تولد و در چند ماه اول زندگی داشته است. تمام این تجربیات در شکل گیری شخصیت و چگونگی پاسخ کودک به دنیای اطراف و به شما نقش دارند.

به محض تشکیل نطفه، شکل ظاهری و بسیاری از خصوصیات دیگر برای تمام عمر شکل می گیرد. کودک نیمی از ژن های خود را از مادر و نیمی از ژنها را از پدر به ارث می برد. اما چون هر سلول شامل ترکیب متفاوتی از ژنهاست ، کودک خصوصیات ظاهری ، شخصیت و استعدادهای خاص خود را خواهد داشت.

کودکان در ترکیب ژنها بسیار متفاوت اند مگر این که دوقلوهای همسان باشند. بسیاری از خصوصیات فرزند شما توسط این ژن ها کنترل می شوند، مثل رنگ مو و چشم ها ، گروه خونی ، جنسیت ، قد و شکل بدن. همچنین تصور می شود که حداقل برخی از خصوصیات شخصیتی کودک توسط ژن ها تعیین می شود، مثل هوش. اما با این که آرایش ژنتیکی می تواند تعیین کننده توانایی های بالقوه کودک باشد، نحوه تربیت و محیط اطراف وی نیز تأثیر زیادی بر شخصیت او خواهد داشت.

در عین حال که محیط اثر عمده ای بر تکامل ساختار شخصیتی کودک دارد، بنابر برخی تحقیقات ، ساختمان مغز مسئول بسیاری از تفاوت های تکاملی و شخصیتی بین پسر و دختراست . برای مثال ، نیمکره راست مغز که مسئول کنترل فعالیت های فیزیکی است در پسرها رشد بیشتری یافته، درحالی که تکامل زودتر نیمکره چپ در دخترها به این معناست که فعالیت های حرکتی ظریف و دقیق و مهارت های سخن گفتن در دختران زودتر از پسران شکل می گیرد.

اما به یاد داشته باشید که عوامل بیولوژیک هرگز نباید به عنوان عاملی محدود کننده در تکامل توانایی های فرزند شما محسوب شوند . کودکان موجوداتی منحصر به فردند و ظرفیت آنها برای آموختن بسیار قوی تر و بیشتر از هر عامل بیولوژیکی عمل می کند .

عوامل زیادی در شکل دادن خصوصیات شخصیتی و خلق و خوی کودک نقش دارند. ژنتیک ، جنسیت، محیط اجتماعی، تعداد خواهران و برادران ، همه بخشی از این وظیفه را به عهده دارند. مشخص است که بسیاری از این عوامل خارج از کنترل شما هستند و به زودی متوجه خواهید شد که نمی توانید نقش چندانی درانتخاب شخصیت کودک خود داشته باشید. اما مسلم این است که مهمترین عامل مؤثر بر نحوه رفتار و شخصیت کودک در ماهها و سال های اول زندگی ، ارتباط او با شماست. ممکن است شما نتوانید " چگونگی " کودک خود را انتخاب کنید اما روشی که ارتباط شما را با هم برقرار می کند، تأثیر فوق العاده ای بر شخصیت در حال رشد وی خواهد داشت. طبیعی است که کودک علیرغم نوع شخصیتی که دارد، از داشتن روابط پر محبت با شما لذت و فایده بسیار می برد.

کودک پس از تولد به سرعت راه های مختلفی را برای برقراری ارتباط با شما یاد می گیرد. او برای بیان نیازهای مختلف خود از گریه های متفاوتی استفاده می کند و قبل از 2 ماهگی برای ابراز شادی خود به شما لبخند می زند. همچنین با ایجاد اصوات مختلف ، خود را برای سخن گفتن آماده می کند.

مؤثرترین راه برای برقراری ارتباط کودک در ماه های نخست زندگی گریه کردن است، زیرا وی تنها از این طریق می تواند شما را متوجه نیازهای خود کند. در واقع گریه نخستین سخنی است که کودک می گوید. حتی نخستین گریه کودک پس از تولد یک نقش ارتباطی بسیاری مهم دارد. این گریه به پزشک می گوید که ریه ها برای نخستین باربا موفقیت از هوا پر شده اند و حالا کودک می تواند نفس بکشد.